Święta Jadwiga urodziła się w 1374 roku jako córka Ludwika Andegaweńskiego, króla Węgier i Polski oraz Elżbiety Bośniackiej. Nie mając jeszcze ukończonych czterech lat, została obiecana a następnie zaręczona z synem Leopolda Austriackiego – Wilhelmem. Jednak po śmierci jej ojca – Ludwika w 1382 roku sprawy sukcesji przybrały inny obrót, a wraz z nimi zmieniono plany małżeństwa.

Na żądanie panów polskich, którzy nie chcieli dalszej unii personalnej z Węgrami, Jadwiga została sprowadzona do Krakowa, gdzie w październiku 1384 roku koronowano ją na królową Polski. Odtąd znajdowała się w orbicie działalności polityków polskich. Nie dopuścili oni do zawarcia małżeństwa z Wilhelmem mimo, że ten przybył w sierpniu 1385 roku do Krakowa. Równocześnie pertraktowali z wielkim księciem litewskim -Władysławem Jagiełłą. Niebawem, w lutym 1386 roku, przyrzekli mu polską koronę i Jadwigę za żonę.

Ostatecznie Jadwiga 18 lutego 1386 roku poślubiła w Katedrze Wawelskiej starszego o dwadzieścia pięć lat Władysława Jagiełłę, przez co stała się obok Jagiełły główną uczestniczką i sprawczynią epokowego wydarzenia – chrystianizacji Litwy. Wkraczając jako pierwszoplanowa postać w dzieje Polski, dokonywał się też jej duchowy rozwój. Informacje zawarte w materiałach źródłowych na temat św. Jadwigi świadczą o jej intensywnym życiu religijnym oraz wielorakiej działalności dobroczynnej, potwierdzonej przez dokumenty donacyjne. Wkrótce zaczęło w Jadwidze czcić panią pełną szlachetności, wielkoduszności i miłosierdzia.

Na osobną uwagę zasługuje troska Jadwigi względem młodzieży studiującej w Pradze i Krakowie. Z tej to troski wywodzi się m. in. najwspanialszy akt fundacyjny i testamentarny zapis na rzecz Akademii, dzięki któremu Jadwiga uznawana jest za współzałożycielkę Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 1397. Chrześcijańska postawa Jadwigi zaznaczyła się w oddziaływaniu na rzecz pokoju. Krzyżackiemu komturowi von Saynowi zapowiedziała jednak, że pokój potrwa dopóki ona żyje. Tę groźbę-proroctwo wyrzekła na wiosnę 1398 roku.

W czerwcu roku następnego Jadwiga urodziła córkę, która zmarła po trzech tygodniach. W kilka dni później, 17 lipca 1399 roku  zmarła Jadwiga.Wkrótce po jej śmierci zaczęto oddawać królowej Jadwidze religijną cześć. Wcześnie też zaczęto myśleć o jej kanonizacji. Z wielu względów, znanych z dziejów innych rodzimych kultów, kanonizacja św. Jadwigi opóźniała się w czasie. Nie bez znaczenia była tu w niektórych okresach niechęć Habsburgów i związanych z ich dworem pisarzy.

W dniu 8 czerwca 1979 na Wawelu Jan Paweł II odprawił po raz pierwszy Mszę św. ku czci błogosławionej Jadwigi. Św. Jadwigę kanonizował Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu 8 czerwca 1997 roku na Krakowskich Błoniach.

Jej relikwie znajdują się w trumience z brązu umieszczonej w mensie Ołtarza Pana Jezusa Ukrzyżowanego, który od wieków związany jest z kultem św. Jadwigi. Jak głosi zapisana w predelli Ołtarza tradycja, królowa Jadwiga często się tutaj modliła, a nawet dostąpiła wizji mistycznej, podczas której Ukrzyżowany Chrystus do Niej przemówił.